Op een bepaald moment in het leven kijk je vaker terug. Soms onverwacht, soms omdat omstandigheden je ertoe dwingen.
Je merkt dat de tijd achter je langer is dan die voor je, en dat roept iets op: herinneringen, keuzes, gebeurtenissen- ook de lastige.
Niet zelden komen dan gevoelens naar boven die diep weggestopt waren.
Spijt over wat niet is geworden. Verdriet om wat je bent verloren. Boosheid over onrecht, of schaamte over eigen beslissingen.
Terugkijken kan confronterend zijn. Want wat voorbij is, laat zich niet meer veranderen.
Wat onverwerkt bleef, blijft meedoen
Mensen denken vaak dat tijd wonden heelt, maar dat is niet altijd zo.
Wat nooit echt is aangekeken, blijft ergens aanwezig- in gedachten, in het lichaam, in de manier waarop je in relaties staat.
Soms laat het zich pas zien wanneer het leven wat stiller wordt en de ruimte er wél is om te voelen.
Dat is niet vreemd, en zeker niet zwak. Het is menselijk. Ieder mens draagt zijn eigen verhaal, met losse eindjes, scheuren en rafels.
Erkenning in plaats van wegstoppen
Juist dat verdriet of die schaamte serieus nemen, maakt verwerking mogelijk.
Niet door er eindeloos in te blijven hangen, maar door het een plaats te geven in het geheel van wie je bent.
Wanneer je jezelf toestaat te erkennen wat er was- ook wat je liever anders had gewild- ontstaat er vaak iets nieuws: mildheid. Mildheid is niet hetzelfde als goedpraten.
Het is kunnen zeggen: dit hoort óók bij mijn leven, en ik mag daar vrede mee sluiten.
Ruimte om het verhaal opnieuw te begrijpen
Door terug te kijken vanuit dit perspectief kun je het verleden niet veranderen, maar wél de betekenis die het heeft in je leven nu.
Dat kan richting geven: aan hoe je verder wilt, wat je anders wilt doen of juist wilt behouden.
Soms is dat een proces van herschrijven- niet van feiten, maar van betekenis.
In de gesprekken bij Praktijk Ego Sum is ruimte voor dit soort thema’s.
Voor het onderzoeken van wat nog pijn doet, wat nog niet verwerkt is, of wat vraagt om een nieuw perspectief.
Het gaat niet om oordelen of goedpraten, maar om begrijpen.
Om leren zien wat was, en van daaruit weer verder kunnen- lichter, rustiger, meer in lijn met jezelf.
